Səfər VERDİYEV

Ver­di­yev Sə­fər Al­lah­ver­di oğ­lu 1923-cü il­də Kəl­bə­cə­rin Yan­şaq kən­din­də ana­dan ol­muş­dur. Atası Xə­lil Ələk­bər oğ­lu Qa­zı­xan nəs­lin­dən olub. Anası Şey­da xa­nım Ko­la­nı­dan ay­rı­lan və Yan­şaq­da do­ğu­lan bir nə­sil­dən olub və 1943-cü il­də dün­ya­sını də­yi­şib. Sə­fər Ver­di­yev uzun il­lər in­zi­ba­ti, döv­lət or­qan­la­rın­da- kom­so­mol və par­tiya iş­lə­rin­də ça­lı­şıb. O, 1950-ci il­dən Kəl­bə­cər RPK-da ka­tib, 1955-ci il­dən isə ray­ko­mun bi­rin­ci ka­tibi və­zi­fə­sinə tə­yin olu­nub. Onun res­pub­li­ka­nın ta­nın­mış sə­nət ka­ri­fey­ləri ilə Kəl­bə­cər­də unu­dul­maz, yad­da­qa­lan gö­rüş­ləri son­ra­lar aşıq­la­rın di­lin­də das­tan­laş­mış­dır. “Sə­məd Vur­ğun­la Aşıq Şəm­şi­rin gö­rü­şü”­nün  sə­bəb­karı da məhz Sə­fər Ver­di­yev ol­muş­dur. Saz-söz xi­ri­darı Sə­fər Ver­di­yev 2003-cü il av­qus­tun 27-də və­fat edib. Özün­dən son­ra çox­say­lı xe­yir­xah əməl­lə­rini və ən üm­də­si, li­rik dün­ya­sını bizə ya­di­gar qoyub.