Qəmkeş ALLAHVERDİ

Al­lah­ver­di­yev Al­lah­ver­di Əli oğ­lu 1931-ci il­də Kəl­bə­cər ra­yo­nu­nun Şap­lar kən­din­də ka­mil ov­çu və söz sər­rafı kimi ta­nın­mış Əli ki­şi­nin ai­lə­sin­də dün­yaya göz aç­mış­dır. Şuşa Pe­da­qoji Tex­ni­ku­munu bi­tir­sə də, müəl­lim­lik et­mə­miş, saz-sözə mey­li onu əlinə saz al­mağa məc­bur et­miş­dir. Mə­la­hət­li sə­si, xoş ava­zı, də­rin bi­liyi onu el ara­sın­da çox er­kən məş­hur­laş­dır­mış və de­mək olar ki, qısa vaxt ər­zin­də us­tad sə­nət­kar­la­rın ya­nın­da, xü­su­sən də Dədə Şəm­şi­rin ya­nın­da aşıq­lıq sə­nə­ti­nin in­cə­lik­lə­rinə bə­ləd ol­muş və son­ra­lar müs­tə­qil ola­raq el məc­lis­ləri apar­mış­dır. A­zər­bay­ca­nın Əmək­dar mə­də­niyy­yət İş­çi­si fəx­ri adına la­yiq gö­rül­müş­dür. Aşıq Şəm­şir adına Kəl­bə­cər ra­yon mə­də­niy­yət evi xalq aşıq­lar an­samb­lı­nın bədii rəh­bəri kimi ne­çə-neçə el sə­nət­karı on­dan us­tad dər­si al­mış­dır. 1997-ci il­də “Şair, as­ta ye­ri, in­san ya­tıb­dı” şer­lər ki­tabı işıq üzü gö­rüb.  Al­lah­ver­di Qəmkeş də kəl­bə­cər­siz­lik dər­dinə döz­mə­yə­rək 2002-ci il­də və­fat et­miş­dir. Xan­lar qəb­ris­tan­lı­ğın­da- şair Sücaət, Bəh­mən Və­tə­noğ­lu ilə ey­ni mə­kan­da tor­pağa  tap­şı­rılıb.