Atamın əmisi Əli dədə, xalası Badam nənə. (Onlar həm də ər-arvad idilər).
Kəlbəcər işğal olunanda kənddən çıxa bilmədilər. Yaşları 90-ı haqlamış bu mələksima ixtiyarlar (həmçinin atamın bibisi Güllü mama) doğma yurdu, ocağı tərk etmək istəməmişdilər...
Gəlinləri Gülzar isə yaxınlaşan erməni cəlladlarının əlinə düşməmək üçün yanındakı adamlardan ayrılaraq özünü Qamışlı körpüsündən Tərtər çayına atmışdı.
Bu gün də adları dövlətin girov düşmüş vətəndaşlar siyahısındadır.
Heç birinin məzarı, izi yoxdu.
(ƏIi dədə II Dünya müharibəsində iştirak etmişdi. Stalin repressiyası zamanı bir neçə il Sibirdə sürgün həyatı yaşamışdı. Stalinin ölümündən sonra Vətənə qayıda bilmişdi).
Bu gün Azərbaycan əsgərinin yeridiyi-yürüdüyü Kəlbəcərimizə şükr edib, ruhunuz şad olsun, deyirəm.
Comentaris