Dəmirçi ABBAS

Mus­ta­fa­yev Ab­bas Ab­dul­la oğ­lu 1934-cü il­də Kəl­bə­cər ra­yo­nu­nun Ağ­ca­kənd kən­din­də ana­dan olub. Hələ uşaq yaş­la­rın­dan zəh­mət­lə bö­yü­yən Ab­bası ye­ni­yet­mə çağ­la­rın­dan atası kənd­lə­rin­də də­mir­çi ya­nına şə­yird qo­yub. Bir neçə il ər­zin­də Ab­bas bü­tün ət­raf­da ta­nın­mış də­mir­çi olub. Daha son­ra o, bən­na sə­nə­tinə də yi­yə­lə­nib. Tə­sa­düfi qəza nə­ti­cə­sin­də Ab­bas xəs­tə­lə­nib və ay­lar­la yuxu üzünə həs­rət qa­lıb. Müa­licə olu­nub  sa­ğal­dıq­dan son­ra, 43 ya­şın­dan baş­la­ya­raq şer ya­zıb. Kəl­bə­cər iş­ğal olun­duq­dan son­ra Yev­lax şə­hə­rin­də məs­kun­la­şan Də­mir­çi Ab­bas bu il­lər­də də yurd həs­rəti ilə xey­li şer­lər ya­zıb. Sağ­lı­ğın­da şai­rin 4 ki­tabı işıq üzü gö­rüb. 1994-cü ilin may ayında vəfat edib. Ölü­mün­dən son­ra isə «Mən necə gü­lüm» ki­tabı oxu­cu­la­rına ya­di­gar qa­lıb. Azər­bay­can Ya­zı­çı­lar Bir­li­yi­nin üz­vü olub.