Gözlərimi açıb bir bahar günü, Baxıb görəcəm ki, Kəlbəcərdəyəm. O uzaq yolları yorub gəmişəm. Atmışam həsrətin, qəmin daşını, Tüpürüb qürbətə durub gəlmişəm. Deyirsən ər kimi aşıb sədləri, Kəpəzdən, Murovdan aşdıq bu bahar. Dəli Koroğlunun nəvəsi kimi, Hay salıb, qıy vurub, coşduq bu bahar. Həsrətim, nisgilim göynətmir məni, Nə xoşdur qədəmi bu yazın belə. Sevincdən dil açır quru çeşmələr, Məni ovsunlayır avazın belə. Buludlar ağlamır daha halıma, Yuyur əllərimi çəmənin şehi, Bəyaz saçlarımı yolmur küləklər, Qəlbimi oxşayır səhərin mehi. Hər yanı bürüyüb ətri güllərin Yenə dil-dil ötür baxçada quşlar, Daha boynu buruq deyil qayalar, Düzəlidib qəddini bu qala daşlar. Qədəmi uğurlu olub bu yazın, Bu bahar qaranquş elçin olubdu. Tanrı da eşidb dualarını. Bütün arzuların çin-çin olubdu. Bir qızda əlimdən yapışıb mənim. Deyir ki,- görürsən dağa gəlmişik. Yadların əlində aman istəyən, Dağılan məhləyə, bağa gəlmişik. Bu il üzümüzə baxıb yaradan, Bağların içində bəhərə bir, bax. Bir eşqin hardasa şahidi olan, Dağılmış, sökülmüş çəpərə bir, bax. Ta həsrət adında yurdun qalmayıb, Daha boğmayacaq qəm, qəhər bizi. Soyuyub dağların hirsi deyəsən, Yəqin bağışladı Kəlbəcər bizi. Diksinib qalxıram xəyal yuxumdan, Yenə dərd sinəmi dağıdıb, sökür. Üzümü göylərə tutub deyirəm, Xüdaya mənimtək dəlinə şükür.
Nəsib Verdiyev
Comments